Verslag VHK - Delfstrahuizen (19-5-2018)
In de laatste thuiswedstrijd van het seizoen schotelde VHK de eigen aanhang een boeiende wedstrijd voor die uiteindelijk resulteerde in een 2-1 zege op Delfstrahuizen.
Een knappe overwinning ook, tegen een team dat de laatste 5 duels op rij allemaal had gewonnen en überhaupt na de winterstop nog niet had verloren.
VHK begint aan de wedstrijd in de wetenschap dat het vrijuit kan spelen, tegen een tegenstander die net iets meer belang heeft bij een goed resultaat. De derde periodetitel is immers binnen handbereik voor Delfstrahuizen, en die kon zelfs vandaag al een feit worden als alles een beetje op de goede plek zou vallen.
Daar had VHK uiteraard geen boodschap aan wat ook snel blijkt als VHK wederom uitstekend aan de wedstrijd begint, in een opstelling zoals de laatste weken gebruikelijk is.
Wel is Jac Rook nu weer fit genoeg bevonden om in de basis te starten.
Al in de 4e minuut laat VHK zien met welke intentie het duel benaderd is als daar de voorsprong ook al is, ook al is het niet bepaald de mooiste treffer van het seizoen.
In een onoverzichtelijke situatie vlak voor de goal is Jan van Benthem het meest attent als hij de bal achter de doelman hakt.
Het is een domper voor de gasten, maar nog reden voor grote paniek, al laat het spel van VHK daarna wel zien dat Delfstrahuizen geen makkelijke middag staat te wachten.
Natuurlijk komt niet iedere bal perfect op maat aan, en rijgen de kansen zich niet meteen aaneen, maar zo spelend is het eigenlijk niet nodig dat Delfstrahuizen in de 25e minuut toch weer langszij komt.
Een snelle uitbraak via de linkerflank betekent een beetje uit het niets de 1-1, die met iets rigoureuzer verdedigen toch te voorkomen was geweest.
Aan het spelbeeld doet de nieuwe tussenstand geen afbreuk want de eerste helft blijft ook daarna zeer de moeite van het bekijken waard. Wel heeft VHK tegenslag als Henri Boxum die toch al last had van zijn enkel, tijdens een duel een nieuw tikje op het gewricht krijgt te verwerken en de strijd voortijdig moet staken. Harmen Slot is de logische vervanger.
Het neemt niet weg dat VHK kort voor rust nog een goede mogelijkheid krijgt op een nieuwe voorsprong. Met de kopbal van Thomas Witte is helemaal niets mis, maar de Friese goalie weet met een uitstekende save zijn ploeg voor erger te behoeden.
De tweede helft doet qua schouwspel niets onder voor de eerste 45 minuten, het regent ook nu nog steeds niet van heel veel echte kansen, maar de gedrevenheid die VHK laat zien doet de thuissupporters goed en ook de tussenstand werkt natuurlijk mee.
VHK wil maar wat al te graag het laatste thuisduel winnend afsluiten en Delfstrahuizen weet dat het ook alleen maar gebaat is met de drie punten.
Het is ook een kwestie van geduld om te wachten op het moment dat Delfstrahuizen wel meer risico’s moet gaan nemen, en ook om misschien gebruik te maken van de toenemende ergernis die er bij de gasten ontstaat over het optreden van de scheidsrechter van dienst. Erg consequent is het fluiten van de leidsman inderdaad niet altijd, maar het is er niet de oorzaak van als VHK rond de 70e minuut opnieuw de leiding neemt.
Een goed opgezette aanval brengt de bal bij Jac Rook die met een lage voorzet Thomas Witte bereikt die met een subliem hakje (alweer) de bal achter de verbouwereerde doelman tikt: 2-1.
De naderende zege van VHK komt daarna niet echt meer in gevaar omdat Delfstrahuizen niet in staat is om nog tot een slotoffensief te komen, zeker ook door toedoen van VHK zelf.
Iedereen, niemand uitgezonderd, houdt de concentratie tot aan de laatste minuut vast en Johan Knoll kan dan ook met een gerust hart JO19 speler Christoff Knobbe nog zijn eerste paar minuten laten maken in de hoofdmacht van VHK.
De mooie wedstrijd eindigt in een verdiende overwinning, waarmee Johan Knoll en Martijn Mooiweer uiteraard in hun nopjes waren en na afloop geen speler konden noemen die een onvoldoende had gescoord, en bovenal een echte teamprestatie hadden gezien.
Door de zege en het verlies van Vitesse’63 hebben beide ploegen stuivertje gewisseld en staat VHK nu op de 5e stek.
Een positie die alles tegen elkaar afstrepend recht doet aan het seizoen, en die definitief kan worden als er volgende week voor het slotakkoord afgereisd wordt naar Tollebeek.
Een punt volstaat dan, en een remise is dan ook weer precies genoeg voor Tollebeek om de derde periodetitel op te gaan eisen. (alleen een onwaarschijnlijk grote zege van Delfstrahuizen tegen kampioen SVM zou dan nog roet in het eten kunnen gooien).
Spelen op een gelijkspel zal echter aan beide ploegen niet besteed zijn, en waarom zou VHK ook en het zal in de laatste seizoenswedstrijd dan ook alleen maar voor de volle winst willen gaan.
Zeker na de puike prestatie van vandaag is dat ook de enige juiste manier om het seizoen passend af te sluiten.
De wedstrijd begint overigens, net als alle andere duels om 14:30 uur.
Een knappe overwinning ook, tegen een team dat de laatste 5 duels op rij allemaal had gewonnen en überhaupt na de winterstop nog niet had verloren.
VHK begint aan de wedstrijd in de wetenschap dat het vrijuit kan spelen, tegen een tegenstander die net iets meer belang heeft bij een goed resultaat. De derde periodetitel is immers binnen handbereik voor Delfstrahuizen, en die kon zelfs vandaag al een feit worden als alles een beetje op de goede plek zou vallen.
Daar had VHK uiteraard geen boodschap aan wat ook snel blijkt als VHK wederom uitstekend aan de wedstrijd begint, in een opstelling zoals de laatste weken gebruikelijk is.
Wel is Jac Rook nu weer fit genoeg bevonden om in de basis te starten.
Al in de 4e minuut laat VHK zien met welke intentie het duel benaderd is als daar de voorsprong ook al is, ook al is het niet bepaald de mooiste treffer van het seizoen.
In een onoverzichtelijke situatie vlak voor de goal is Jan van Benthem het meest attent als hij de bal achter de doelman hakt.
Het is een domper voor de gasten, maar nog reden voor grote paniek, al laat het spel van VHK daarna wel zien dat Delfstrahuizen geen makkelijke middag staat te wachten.
Natuurlijk komt niet iedere bal perfect op maat aan, en rijgen de kansen zich niet meteen aaneen, maar zo spelend is het eigenlijk niet nodig dat Delfstrahuizen in de 25e minuut toch weer langszij komt.
Een snelle uitbraak via de linkerflank betekent een beetje uit het niets de 1-1, die met iets rigoureuzer verdedigen toch te voorkomen was geweest.
Aan het spelbeeld doet de nieuwe tussenstand geen afbreuk want de eerste helft blijft ook daarna zeer de moeite van het bekijken waard. Wel heeft VHK tegenslag als Henri Boxum die toch al last had van zijn enkel, tijdens een duel een nieuw tikje op het gewricht krijgt te verwerken en de strijd voortijdig moet staken. Harmen Slot is de logische vervanger.
Het neemt niet weg dat VHK kort voor rust nog een goede mogelijkheid krijgt op een nieuwe voorsprong. Met de kopbal van Thomas Witte is helemaal niets mis, maar de Friese goalie weet met een uitstekende save zijn ploeg voor erger te behoeden.
De tweede helft doet qua schouwspel niets onder voor de eerste 45 minuten, het regent ook nu nog steeds niet van heel veel echte kansen, maar de gedrevenheid die VHK laat zien doet de thuissupporters goed en ook de tussenstand werkt natuurlijk mee.
VHK wil maar wat al te graag het laatste thuisduel winnend afsluiten en Delfstrahuizen weet dat het ook alleen maar gebaat is met de drie punten.
Het is ook een kwestie van geduld om te wachten op het moment dat Delfstrahuizen wel meer risico’s moet gaan nemen, en ook om misschien gebruik te maken van de toenemende ergernis die er bij de gasten ontstaat over het optreden van de scheidsrechter van dienst. Erg consequent is het fluiten van de leidsman inderdaad niet altijd, maar het is er niet de oorzaak van als VHK rond de 70e minuut opnieuw de leiding neemt.
Een goed opgezette aanval brengt de bal bij Jac Rook die met een lage voorzet Thomas Witte bereikt die met een subliem hakje (alweer) de bal achter de verbouwereerde doelman tikt: 2-1.
De naderende zege van VHK komt daarna niet echt meer in gevaar omdat Delfstrahuizen niet in staat is om nog tot een slotoffensief te komen, zeker ook door toedoen van VHK zelf.
Iedereen, niemand uitgezonderd, houdt de concentratie tot aan de laatste minuut vast en Johan Knoll kan dan ook met een gerust hart JO19 speler Christoff Knobbe nog zijn eerste paar minuten laten maken in de hoofdmacht van VHK.
De mooie wedstrijd eindigt in een verdiende overwinning, waarmee Johan Knoll en Martijn Mooiweer uiteraard in hun nopjes waren en na afloop geen speler konden noemen die een onvoldoende had gescoord, en bovenal een echte teamprestatie hadden gezien.
Door de zege en het verlies van Vitesse’63 hebben beide ploegen stuivertje gewisseld en staat VHK nu op de 5e stek.
Een positie die alles tegen elkaar afstrepend recht doet aan het seizoen, en die definitief kan worden als er volgende week voor het slotakkoord afgereisd wordt naar Tollebeek.
Een punt volstaat dan, en een remise is dan ook weer precies genoeg voor Tollebeek om de derde periodetitel op te gaan eisen. (alleen een onwaarschijnlijk grote zege van Delfstrahuizen tegen kampioen SVM zou dan nog roet in het eten kunnen gooien).
Spelen op een gelijkspel zal echter aan beide ploegen niet besteed zijn, en waarom zou VHK ook en het zal in de laatste seizoenswedstrijd dan ook alleen maar voor de volle winst willen gaan.
Zeker na de puike prestatie van vandaag is dat ook de enige juiste manier om het seizoen passend af te sluiten.
De wedstrijd begint overigens, net als alle andere duels om 14:30 uur.
VHK - Delfstrahuizen 2-1 (1-0)
VHK: Aron Driesen; Henri Boxum (34/Harmen Slot, Jurrien Visscher, Peter van Eerde (72/Lars de Jonge), Wouter Rook; Ton Kroek, Gert Wind, Mark Kroek; Thomas Witte, Jan van Benthem (C) (86/Christof Knobbe), Jac Rook Scheidsrechter: M. Tramper (Steenwijk) Assistent scheidsrechter VHK: Arriën Rook Kaarten: Ton Kroek, Lars de Jonge (VHK); Y. Kortstra, A. de Ruyter, J. Wesselius (Delfstrahuizen) Toeschouwers: 125 Scoreverloop: 4. Jan van Benthem 1-0 25. T. Bongaerts 1-1 69. Thomas Witte 2-1 Bertus Rook, verslag |