Verslag Lions'66 - VHK (1-4-2017)
Voor wie er niet dagelijks komt, het is een beetje weggestopt, maar eenmaal gevonden: sc Lions heeft een leuke kantine en een veldje wat niet top is maar goed genoeg om op te spelen.
Als VHK dan ook nog eens vanaf de eerste minuut op voorsprong komt via een koelbloedige Henry Vis, lijkt het ondanks de gestaag neervallende regen een zorgeloze middag voor VHK te gaan worden.
Als VHK dan ook nog eens vanaf de eerste minuut op voorsprong komt via een koelbloedige Henry Vis, lijkt het ondanks de gestaag neervallende regen een zorgeloze middag voor VHK te gaan worden.
Wanneer het regenen is opgehouden blijkt tevens ook dat VHK een beetje met voetballen is opgehouden en speelt het alsof de buit nu al binnen is en dat het verder vanzelf wel goed gaat komen.
Lions is immers nummer laatst en als prima kansen op meer voor Rudolf Kooiker en Thomas Witte dan nog niet verzilverd worden, het zij zo.
Vooral zich nergens zorgen om maken lijkt het credo maar dat is toch iets te vroeg gejuicht als de thuisploeg daarna een paar eerste waarschuwingen afgeeft en twee niet onaardige kansen krijgt op de gelijkmaker.
VHK lijkt dan echter gered te worden door Lions zelf als Henry Vis, op weg naar de 2-0, uit balans wordt gebracht en de dader met rood kan vertrekken.
Het lijkt binnen de zestien maar de arbiter legt de bal er buiten waarna de vrije trap niets oplevert.
VHK heeft echter nu wel een mannetje meer maar dat dit altijd geen voordeel hoeft te zijn blijkt gaandeweg de eerste helft nu ook nog maar weer eens. Er lijkt geen plan te zijn om de nieuw ontstane situatie uit te buiten, en als die er wel is wordt dit op het veld niet echt zichtbaar.
VHK gaat na het flitsende begin steeds moeizamer spelen en laat zich afbluffen door de thuisploeg die voor iedere grasspriet wil strijden.
De rust komt dan ook als geroepen als er orde op zaken kan worden gesteld en de eerste wissel aanstaande is.
Rudolf Kooiker heeft zijn waarde voor VHK vaak genoeg bewezen maar blijkt ook vandaag nog steeds niet geboren te zijn voor het beroep van aanvaller, en wordt gewisseld voor Berry Heetebrij.
Lions is immers nummer laatst en als prima kansen op meer voor Rudolf Kooiker en Thomas Witte dan nog niet verzilverd worden, het zij zo.
Vooral zich nergens zorgen om maken lijkt het credo maar dat is toch iets te vroeg gejuicht als de thuisploeg daarna een paar eerste waarschuwingen afgeeft en twee niet onaardige kansen krijgt op de gelijkmaker.
VHK lijkt dan echter gered te worden door Lions zelf als Henry Vis, op weg naar de 2-0, uit balans wordt gebracht en de dader met rood kan vertrekken.
Het lijkt binnen de zestien maar de arbiter legt de bal er buiten waarna de vrije trap niets oplevert.
VHK heeft echter nu wel een mannetje meer maar dat dit altijd geen voordeel hoeft te zijn blijkt gaandeweg de eerste helft nu ook nog maar weer eens. Er lijkt geen plan te zijn om de nieuw ontstane situatie uit te buiten, en als die er wel is wordt dit op het veld niet echt zichtbaar.
VHK gaat na het flitsende begin steeds moeizamer spelen en laat zich afbluffen door de thuisploeg die voor iedere grasspriet wil strijden.
De rust komt dan ook als geroepen als er orde op zaken kan worden gesteld en de eerste wissel aanstaande is.
Rudolf Kooiker heeft zijn waarde voor VHK vaak genoeg bewezen maar blijkt ook vandaag nog steeds niet geboren te zijn voor het beroep van aanvaller, en wordt gewisseld voor Berry Heetebrij.
De nieuwe aanpak die in de rust ongetwijfeld goed is doorgesproken kan een minuut na de hervatting meteen de prullenbak in als Lions gelijk maakt.
Niemand die zich echt geroepen voelt actie te ondernemen als eerst nog de paal wordt geraakt maar ook de rebound zo vrij als een vogeltje alsnog tot doelpunt wordt gepromoveerd.
Het is vooral een morele opsteker voor Lions en het sein om de mouwen nog een stukje verder op te stropen.
Aan de andere kant weet VHK de extra man nog steeds niet goed te vinden, en van enig krachtsverschil is dan ook nauwelijks sprake.
Sterker nog, VHK weet lange tijd geen echte kans te creëren en is alleen nog een keer gevaarlijk als Berry Heetebrij met een kopbal de paal schampert.
Waar de gelijke stand al iets is waar VHK toch geen genoegen mee kan nemen, wordt de situatie helemaal pijnlijk als Lions ook nog eens op voorsprong komt als een voorzet snoeihard wordt binnen gekopt.
Een complete afgang dreigt, helemaal als VHK wel op jacht gaat naar nog minimaal een punt maar dat meer doet met de moed der wanhoop dan dat er enig plan achter zit. Als een Lions speler wat sneller was geweest kan het zelfs ook nog zomaar 3-1 worden.
Met de 90 minuten op de klok lijkt het zo een compleet verloren middag voor VHK te worden als er in de slotseconde toch nog een miraculeuze ontsnapping volgt. Vooral een hectische ook.
Een laatste bal wordt nog maar eens de zestien ingepompt en volgens de scheidsrechter met een hand verwerkt, net wel of net niet binnen de beruchte lijnen.
Waar het in de eerste helft een penalty had moeten zijn wordt dit nu een beetje rechtgetrokken als nu de bal wel op de stip gaat. Het neemt niet weg dat het allemaal een twijfelgeval blijft, uiteraard helemaal in de ogen van Lions die het moeilijk kunnen accepteren dat de tweede seizoenszege op deze manier in rook dreigt op te gaan.
Het levert de aanvoerder (die gelukkig nu wel zijn broekje aanhoudt) zijn tweede gele kaart van de middag op en de thuisploeg staat nu dus nog maar met zijn negenen.
Henry Vis laat zich ondertussen het hoofd niet gek maken en schiet onberispelijk de 2-2 tegen de touwen.
Er volgt nog een best lange blessuretijd maar ook met twee man meer weet VHK het verschil niet uit te buiten.
Het zou ook teveel van het goede zijn geweest want met de remise mag VHK de handen nog stevig dichtknijpen.
Zo stappen beide ploegen met gemengde gevoelens het veld af, en bij Lions zijn de gemoederen dan nog lang niet bedaard. Dat levert de grensrechter (die toch al de hele wedstrijd een aardig opgefokte indruk maakte) na afloop ook nog eens een rode notitie op het wedstrijdformulier op.
Niemand die zich echt geroepen voelt actie te ondernemen als eerst nog de paal wordt geraakt maar ook de rebound zo vrij als een vogeltje alsnog tot doelpunt wordt gepromoveerd.
Het is vooral een morele opsteker voor Lions en het sein om de mouwen nog een stukje verder op te stropen.
Aan de andere kant weet VHK de extra man nog steeds niet goed te vinden, en van enig krachtsverschil is dan ook nauwelijks sprake.
Sterker nog, VHK weet lange tijd geen echte kans te creëren en is alleen nog een keer gevaarlijk als Berry Heetebrij met een kopbal de paal schampert.
Waar de gelijke stand al iets is waar VHK toch geen genoegen mee kan nemen, wordt de situatie helemaal pijnlijk als Lions ook nog eens op voorsprong komt als een voorzet snoeihard wordt binnen gekopt.
Een complete afgang dreigt, helemaal als VHK wel op jacht gaat naar nog minimaal een punt maar dat meer doet met de moed der wanhoop dan dat er enig plan achter zit. Als een Lions speler wat sneller was geweest kan het zelfs ook nog zomaar 3-1 worden.
Met de 90 minuten op de klok lijkt het zo een compleet verloren middag voor VHK te worden als er in de slotseconde toch nog een miraculeuze ontsnapping volgt. Vooral een hectische ook.
Een laatste bal wordt nog maar eens de zestien ingepompt en volgens de scheidsrechter met een hand verwerkt, net wel of net niet binnen de beruchte lijnen.
Waar het in de eerste helft een penalty had moeten zijn wordt dit nu een beetje rechtgetrokken als nu de bal wel op de stip gaat. Het neemt niet weg dat het allemaal een twijfelgeval blijft, uiteraard helemaal in de ogen van Lions die het moeilijk kunnen accepteren dat de tweede seizoenszege op deze manier in rook dreigt op te gaan.
Het levert de aanvoerder (die gelukkig nu wel zijn broekje aanhoudt) zijn tweede gele kaart van de middag op en de thuisploeg staat nu dus nog maar met zijn negenen.
Henry Vis laat zich ondertussen het hoofd niet gek maken en schiet onberispelijk de 2-2 tegen de touwen.
Er volgt nog een best lange blessuretijd maar ook met twee man meer weet VHK het verschil niet uit te buiten.
Het zou ook teveel van het goede zijn geweest want met de remise mag VHK de handen nog stevig dichtknijpen.
Zo stappen beide ploegen met gemengde gevoelens het veld af, en bij Lions zijn de gemoederen dan nog lang niet bedaard. Dat levert de grensrechter (die toch al de hele wedstrijd een aardig opgefokte indruk maakte) na afloop ook nog eens een rode notitie op het wedstrijdformulier op.
Het wordt zo een merkwaardige slotfase van deze competitie want niet alleen VHK laat de nodige steken vallen, maar ook naaste concurrent Makkum weet steeds maar niet te profiteren.
Scharnegoutum is de lachende derde en meldt zich nu ook nadrukkelijk in het strijdgewoel, de ploeg waartegen VHK over twee weken speelt.
Nog steeds heeft VHK desondanks de beste papieren maar dan zullen de resterende zes duels ook daadwerkelijk allemaal als een finale moeten worden benaderd.
En toch ook vooral het geloof in eigen kunnen moeten terugkeren want dat de ploeg veel beter kan heeft het voor de winterstop immers al meermalen bewezen.
Scharnegoutum is de lachende derde en meldt zich nu ook nadrukkelijk in het strijdgewoel, de ploeg waartegen VHK over twee weken speelt.
Nog steeds heeft VHK desondanks de beste papieren maar dan zullen de resterende zes duels ook daadwerkelijk allemaal als een finale moeten worden benaderd.
En toch ook vooral het geloof in eigen kunnen moeten terugkeren want dat de ploeg veel beter kan heeft het voor de winterstop immers al meermalen bewezen.
Lions'66 - VHK 2-2 (0-1)
Opstelling VHK: Aron Driesen; Roy Rook, Jurrien Visscher, Peter van Eerde, Jaap van Benthem; Ton Kroek (55/Ruben Schuurman), Mark Kroek, Jan van Benthem (C); Rudolf Kooiker (46/Berry Heetebrij), Henry Vis, Thomas Witte (70/Derk-Jan Meijer) Scheidsrechter: M. Tramper (Steenwijk) Gele Kaart: M.D. Bakker, M.Bakker, J.Norder (2x) (Lions'66); Peter van Eerde, Henry Vis, Ruben Schuurman, Berry Heetebrij (VHK) Rode kaart: M. Faber (Lions'66) Toeschouwers: 60 Scoreverloop: 1. Henry Vis 0-1 46. R. Richardson 1-1 69. R. Richardson 2-1 90. Henry Vis 2-2 (strafschop) Bertus Rook, verslag |