Verslag Arum - VHK (12-11-2016)
Aan een mooie en unieke reeks van acht competitiewedstrijden waarin VHK geen enkel punt verspeelde, is vanmiddag in en tegen vv Arum een (nogal) wreed einde gekomen.
Het moest er eens van komen natuurlijk, maar de manier waarop een en ander tot stand kwam was nogal bizar, of liever gezegd; het leek in het eerste kwartier wel of het elftal van VHK vandaag voor het eerst samenspeelde.
Misschien was VHK er langzamerhand ook in gaan geloven dat het dit seizoen onaantastbaar zou blijven en dat je daarom ook een wedstrijd niet perse met de volle focus en concentratie hoeft te beginnen.
Dat dit altijd nog een misvatting is werd VHK in de eerste vier minuten pijnlijk duidelijk.
Arum (met flink wat routine in de ploeg) stond namelijk toen al met 2-0 voor, en had terecht geen enkele boodschap aan het feit dat VHK toch vooral eerst eens even heel rustig om zich heen wou kijken.
De 1-0 na twee minuten kan dan nog een keer gebeuren, maar er moet dan toch minstens al een alarmbel gaan rinkelen. Dat gebeurt niet en de chaos in de VHK defensie blijft aanhouden als het weer 2 minuten later opnieuw open huis is, iedereen van Arum de man voor het uitzoeken heeft en de 2-0 ook al een feit is.
Het wordt dus prioriteit één om orde op zaken te stellen, maar wie zal er nu gaan opstaan? Niet dat Peter van Eerde daar bij uitstek de aangewezen man voor is, toch is het opmerkelijk dat de verdediger vandaag niet eens mee is.
Als Ruben Schuurman in de 7e minuut met veel gevoel een vrije trap binnen kopt lijkt VHK dan eindelijk toch wat te ontwaken, maar in de praktijk blijkt het slechts een korte oprisping te zijn.
De wanorde blijft bestaan, en hoewel het er defensief niet goed uit blijft zien, begint het natuurlijk al steeds ergens anders op het veld.
Met de strijdwijze van Arum is niks mis, wel met het antwoord wat VHK daarop heeft.
Ondertussen blijft Aron Driesen handenvol werk houden, worden er nog twee ballen van de lijn gehaald en valt nog steeds binnen het kwartier de vierde treffer van de dag al te noteren.
Wouter Rook moet aan de noodrem trekken als er alweer iemand vrije doortocht krijgt en een penalty het logische gevolg is, die netjes wordt binnengeschoten.
Het enige positieve is dan nog dat er zo vroeg in de wedstrijd nog alle tijd is, en als Ruben Schuurman met een uithaal de lat raakt is dat niet alleen pech, maar ook een teken dat de wedstrijd nog niet gespeeld hoeft te zijn.
Tenminste, dat hoop je in ieder geval dan maar, maar de gevoelige beginfase laat toch duidelijk zijn sporen achter als VHK maar apathisch blijft spelen en een echte leider ontbeert die het vuurtje weer kan aanwakkeren.
Een vuur wat er natuurlijk al vanaf de aftrap had moeten zijn. Het wordt binnen het half uur allemaal nog meer uitzichtlozer als een vrije trap op ruime afstand te machtig is voor Aron Driesen die er wel een vlak handje achter krijgt maar dat zonder enige overtuiging doet, precies zoals heel VHK al de hele eerste helft speelt.
De complimenten voor de thuisploeg, maar het blijft de koploper onwaardig wat het laat zien.
Er is één uitzondering want Ruben Schuurman is niet alleen de beste VHK’er, hij is ook met afstand de beste voetballer van het hele veld.
Het zegt ook genoeg dat hij vanmiddag meer meters maakt dan gemiddeld vijf van zijn teamgenoten samen.
Misschien dat alleen een snelle tegentreffer na rust VHK nog weer op het goede spoor kan brengen, maar het is eigenlijk hopen tegen beter weten in. Het komt dan ook niet meer goed in het tweede bedrijf waar Arum het rustig aan doet omdat het uiteraard niet meer hoeft, en VHK het nog wel probeert maar zelden zicht meer heeft op een beter resultaat. (nog één goede kans voor Thomas Witte die een beter lot had verdiend).
Het is Arum niet kwalijk te nemen, maar waar het voor rust al opmerkelijk vaak een blessurebehandeling aanvroeg gaat dit na de rust onverdroten verder en ligt er om de haverklap iemand op de grond voor een (langdurige) behandeling.
VHK laat het allemaal gelaten toe en niemand die zich geroepen voelt om de scheidsrechter tenminste te wijzen op het opzichtige gedrag.
Het jonge VHK zakt dus vanmiddag duidelijk door het ijs en kan zich er alvast op gaan voorbereiden dat er nog veel meer van dit soort wedstrijden op Friese bodem staan te wachten.
Een keer verliezen, na een hele mooie en lange serie, is geen ramp als de conclusie maar getrokken wordt dat niet één ploeg het zich kan permitteren om een duel op halve kracht te beginnen.
Dan hoeft het niet meer dan een incident te zijn, want natuurlijk kan VHK veel beter en was het niet voor niets zolang achtereen ongeslagen.
Een offday overkomt de meeste teams weleens, dan kun je die beter alvast maar gehad hebben en VHK moet dan ook in staat zijn om over twee weken weer verder te gaan waarmee het tot vandaag bezig was.
Eerstvolgende tegenstander die ontvangen wordt is middenmoter FC Wolvega, die vandaag met 3-2 van Nagele wist te winnen.
Het moest er eens van komen natuurlijk, maar de manier waarop een en ander tot stand kwam was nogal bizar, of liever gezegd; het leek in het eerste kwartier wel of het elftal van VHK vandaag voor het eerst samenspeelde.
Misschien was VHK er langzamerhand ook in gaan geloven dat het dit seizoen onaantastbaar zou blijven en dat je daarom ook een wedstrijd niet perse met de volle focus en concentratie hoeft te beginnen.
Dat dit altijd nog een misvatting is werd VHK in de eerste vier minuten pijnlijk duidelijk.
Arum (met flink wat routine in de ploeg) stond namelijk toen al met 2-0 voor, en had terecht geen enkele boodschap aan het feit dat VHK toch vooral eerst eens even heel rustig om zich heen wou kijken.
De 1-0 na twee minuten kan dan nog een keer gebeuren, maar er moet dan toch minstens al een alarmbel gaan rinkelen. Dat gebeurt niet en de chaos in de VHK defensie blijft aanhouden als het weer 2 minuten later opnieuw open huis is, iedereen van Arum de man voor het uitzoeken heeft en de 2-0 ook al een feit is.
Het wordt dus prioriteit één om orde op zaken te stellen, maar wie zal er nu gaan opstaan? Niet dat Peter van Eerde daar bij uitstek de aangewezen man voor is, toch is het opmerkelijk dat de verdediger vandaag niet eens mee is.
Als Ruben Schuurman in de 7e minuut met veel gevoel een vrije trap binnen kopt lijkt VHK dan eindelijk toch wat te ontwaken, maar in de praktijk blijkt het slechts een korte oprisping te zijn.
De wanorde blijft bestaan, en hoewel het er defensief niet goed uit blijft zien, begint het natuurlijk al steeds ergens anders op het veld.
Met de strijdwijze van Arum is niks mis, wel met het antwoord wat VHK daarop heeft.
Ondertussen blijft Aron Driesen handenvol werk houden, worden er nog twee ballen van de lijn gehaald en valt nog steeds binnen het kwartier de vierde treffer van de dag al te noteren.
Wouter Rook moet aan de noodrem trekken als er alweer iemand vrije doortocht krijgt en een penalty het logische gevolg is, die netjes wordt binnengeschoten.
Het enige positieve is dan nog dat er zo vroeg in de wedstrijd nog alle tijd is, en als Ruben Schuurman met een uithaal de lat raakt is dat niet alleen pech, maar ook een teken dat de wedstrijd nog niet gespeeld hoeft te zijn.
Tenminste, dat hoop je in ieder geval dan maar, maar de gevoelige beginfase laat toch duidelijk zijn sporen achter als VHK maar apathisch blijft spelen en een echte leider ontbeert die het vuurtje weer kan aanwakkeren.
Een vuur wat er natuurlijk al vanaf de aftrap had moeten zijn. Het wordt binnen het half uur allemaal nog meer uitzichtlozer als een vrije trap op ruime afstand te machtig is voor Aron Driesen die er wel een vlak handje achter krijgt maar dat zonder enige overtuiging doet, precies zoals heel VHK al de hele eerste helft speelt.
De complimenten voor de thuisploeg, maar het blijft de koploper onwaardig wat het laat zien.
Er is één uitzondering want Ruben Schuurman is niet alleen de beste VHK’er, hij is ook met afstand de beste voetballer van het hele veld.
Het zegt ook genoeg dat hij vanmiddag meer meters maakt dan gemiddeld vijf van zijn teamgenoten samen.
Misschien dat alleen een snelle tegentreffer na rust VHK nog weer op het goede spoor kan brengen, maar het is eigenlijk hopen tegen beter weten in. Het komt dan ook niet meer goed in het tweede bedrijf waar Arum het rustig aan doet omdat het uiteraard niet meer hoeft, en VHK het nog wel probeert maar zelden zicht meer heeft op een beter resultaat. (nog één goede kans voor Thomas Witte die een beter lot had verdiend).
Het is Arum niet kwalijk te nemen, maar waar het voor rust al opmerkelijk vaak een blessurebehandeling aanvroeg gaat dit na de rust onverdroten verder en ligt er om de haverklap iemand op de grond voor een (langdurige) behandeling.
VHK laat het allemaal gelaten toe en niemand die zich geroepen voelt om de scheidsrechter tenminste te wijzen op het opzichtige gedrag.
Het jonge VHK zakt dus vanmiddag duidelijk door het ijs en kan zich er alvast op gaan voorbereiden dat er nog veel meer van dit soort wedstrijden op Friese bodem staan te wachten.
Een keer verliezen, na een hele mooie en lange serie, is geen ramp als de conclusie maar getrokken wordt dat niet één ploeg het zich kan permitteren om een duel op halve kracht te beginnen.
Dan hoeft het niet meer dan een incident te zijn, want natuurlijk kan VHK veel beter en was het niet voor niets zolang achtereen ongeslagen.
Een offday overkomt de meeste teams weleens, dan kun je die beter alvast maar gehad hebben en VHK moet dan ook in staat zijn om over twee weken weer verder te gaan waarmee het tot vandaag bezig was.
Eerstvolgende tegenstander die ontvangen wordt is middenmoter FC Wolvega, die vandaag met 3-2 van Nagele wist te winnen.
Arum - VHK 4-2 (4-1)
Opstelling VHK: Aron Driesen; Henk Rook, Jurrien Visscher, Robin v/d Linde (70/Roy Rook), Wouter Rook (C); Ton Kroek (16/ Rudolf Kooiker), Mark Kroek, Ruben Schuurman; Thomas Witte, Berry Heetebrij, Tjalling Alons Scheidsrechter: R. Vogelzang (Mantgum) Gele Kaart: N. Bruinsma (Arum); Aron Driesen, Tjalling Alons, Ruben Schuurman, Henk Rook, Robin v/d Linde (VHK) Toeschouwers: 60 Scoreverloop: 02. IJ. Dijkstra 1-0 04. IJ. Dijkstra 2-0 07. Ruben Schuurman 2-1 12. S. Jellema 3-1 (strafschop) 23. T. Jaarsma 4-1 89. Berry Heetebrij 4-2 (strafschop) Bertus Rook, verslag |