VHK en Peter Pot verlengen verbintenis
|
geplaatst op 15 januari 2016
Peter Pot is ook volgend jaar trainer van V.H.K. De derdeklasser en de 43-jarige oefenmeester kwamen een contractverlenging van een jaar overeen. Tot vreugde van de trainer uit Giethoorn die zich na tien jaar d’Olde Veste prima thuis voelt in Sint Jansklooster. “Er ligt hier een goede basis om tot succes te komen.” |
Peter Pot
|
Gefeliciteerd met je contractverlenging. Waarom heb je besloten tot bijtekenen?
“Omdat ik goed samenwerk met zowel het clubbestuur, mijn staf en die van V.H.K. 2 en de spelersgroep .
Die basis is belangrijk om tot succes te komen. En daarvoor zie ik mogelijkheden bij V.H.K. De groep waarmee ik werk is jong, maar talentvol. Daar zit nog heel veel rek in.
Bovendien komt er een lichting A-junioren aan met potentie. Als we dat bij elkaar kunnen brengen, met wellicht nog een aanvulling van buitenaf, kan hier iets moois ontstaan.”
Dat klinkt als lange termijnplanning. Waarom dan toch maar voor een jaar getekend?
“Mijn intentie is om hier over een langere periode iets neer te zetten. Maar in voetbal kan van alles gebeuren en moet je als trainer scherp blijven. Daarom teken ik altijd contracten voor slechts een seizoen.”
Wat versta je onder de woorden ‘iets moois ontstaan’?
“Een stabiele tweedeklasser worden met V.H.K. blijft het doel. Als alles op zijn plek valt, kan dat hier.
Nu ik een half jaar op de club rondloop, heb ik wel in de gaten hoe de dorpscultuur in elkaar steekt.
Er lopen veel dwarsverbanden door de club met vrienden, kennissen en familie. Onder hen is V.H.K. een favoriet gespreksonderwerp. Als het dan slecht gaat, wordt iedereen al snel negatief. Maar als het goed gaat, staat ook meteen iedereen achter de club.
Van mijn periode als speler bij d’Olde Veste ken ik V.H.K. als een ploeg met veel strijd en een fanatiek publiek.
Als tegenstander kwam je met angst naar Sint Jansklooster. Dat terugbrengen door vanuit strijd tot goed voetbal te komen, zou prachtig zijn.”
Zit dat ideaalbeeld er al een beetje aan te komen?
“We hebben een heel slechte start gehad, mede door vele blessures.
Daardoor was de trainingsopkomst verre van optimaal. Bovendien was het vertrouwen broos. De spelers hebben sportief zware jaren achter de rug waarin ze op de tenen moesten lopen.
Dat heeft elkaar negatief versterkt. Maar met het terugkeren van de blessuregevallen is er een kentering gekomen.
Dat heeft tot een goede reeks voor de winterstop geleid. Als we die lijn doortrekken, kan het snel gaan.”
Je hebt dus vertrouwen in het ontlopen van degradatie?
“Zeker. De herstart van de competitie wordt cruciaal. Daarin moeten we punten verzamelen en aanhaken bij de middenmoot. Dat zorgt voor druk, maar deze groep kan daar flexibel mee omgaan. We verloren met 8-1 van Gramsbergen in november. Maar een week later spelen de jongens alsof dat nooit gebeurd is en volgt er een reeks van vier ongeslagen duels.
Dat is knap en geeft vertrouwen. Maar het belangrijkste is dat we overal en altijd een eenheid zijn."
Hoe kun je daar invloed op uitoefenen?
“Teambuilding is belangrijk. Daarom heb ik op donderdagavond iets veranderd. De meeste spelers gingen meteen na de training naar huis. Sommigen al met hun trainingspak nog aan. Zo creëer je geen binding.
Daarom heb ik ingevoerd om na de training bij elkaar te komen en alvast een voorbespreking te houden richting zaterdag. Na die bijeenkomst drinken we nog wat in de kantine.
Begin februari gaan we een weekend naar Oostenrijk met z’n allen. Zo leer je elkaar ook anders kennen en dat kan uiteindelijk binnen de lijnen ook weer belangrijk zijn.”
Welke rol speelt je assistent Ruud Schepers in het teamproces?
“Ruud is een positieve kerel, die mij prima aanvult op trainingsavonden en tijdens wedstrijden.
Meer dan ik staat hij tussen de jongens. Zo weet hij wat er speelt.
Daarnaast heeft hij meerwaarde met zijn achtergrond als loop- en hersteltrainer. Dat er steeds meer geblesseerde jongens terugkeerden, is mede aan zijn aansturing van de medische staf en zijn revalidatietrainingen te danken.
Ik ben dan ook blij dat ook Ruud zijn contract verlengd heeft.”
“Omdat ik goed samenwerk met zowel het clubbestuur, mijn staf en die van V.H.K. 2 en de spelersgroep .
Die basis is belangrijk om tot succes te komen. En daarvoor zie ik mogelijkheden bij V.H.K. De groep waarmee ik werk is jong, maar talentvol. Daar zit nog heel veel rek in.
Bovendien komt er een lichting A-junioren aan met potentie. Als we dat bij elkaar kunnen brengen, met wellicht nog een aanvulling van buitenaf, kan hier iets moois ontstaan.”
Dat klinkt als lange termijnplanning. Waarom dan toch maar voor een jaar getekend?
“Mijn intentie is om hier over een langere periode iets neer te zetten. Maar in voetbal kan van alles gebeuren en moet je als trainer scherp blijven. Daarom teken ik altijd contracten voor slechts een seizoen.”
Wat versta je onder de woorden ‘iets moois ontstaan’?
“Een stabiele tweedeklasser worden met V.H.K. blijft het doel. Als alles op zijn plek valt, kan dat hier.
Nu ik een half jaar op de club rondloop, heb ik wel in de gaten hoe de dorpscultuur in elkaar steekt.
Er lopen veel dwarsverbanden door de club met vrienden, kennissen en familie. Onder hen is V.H.K. een favoriet gespreksonderwerp. Als het dan slecht gaat, wordt iedereen al snel negatief. Maar als het goed gaat, staat ook meteen iedereen achter de club.
Van mijn periode als speler bij d’Olde Veste ken ik V.H.K. als een ploeg met veel strijd en een fanatiek publiek.
Als tegenstander kwam je met angst naar Sint Jansklooster. Dat terugbrengen door vanuit strijd tot goed voetbal te komen, zou prachtig zijn.”
Zit dat ideaalbeeld er al een beetje aan te komen?
“We hebben een heel slechte start gehad, mede door vele blessures.
Daardoor was de trainingsopkomst verre van optimaal. Bovendien was het vertrouwen broos. De spelers hebben sportief zware jaren achter de rug waarin ze op de tenen moesten lopen.
Dat heeft elkaar negatief versterkt. Maar met het terugkeren van de blessuregevallen is er een kentering gekomen.
Dat heeft tot een goede reeks voor de winterstop geleid. Als we die lijn doortrekken, kan het snel gaan.”
Je hebt dus vertrouwen in het ontlopen van degradatie?
“Zeker. De herstart van de competitie wordt cruciaal. Daarin moeten we punten verzamelen en aanhaken bij de middenmoot. Dat zorgt voor druk, maar deze groep kan daar flexibel mee omgaan. We verloren met 8-1 van Gramsbergen in november. Maar een week later spelen de jongens alsof dat nooit gebeurd is en volgt er een reeks van vier ongeslagen duels.
Dat is knap en geeft vertrouwen. Maar het belangrijkste is dat we overal en altijd een eenheid zijn."
Hoe kun je daar invloed op uitoefenen?
“Teambuilding is belangrijk. Daarom heb ik op donderdagavond iets veranderd. De meeste spelers gingen meteen na de training naar huis. Sommigen al met hun trainingspak nog aan. Zo creëer je geen binding.
Daarom heb ik ingevoerd om na de training bij elkaar te komen en alvast een voorbespreking te houden richting zaterdag. Na die bijeenkomst drinken we nog wat in de kantine.
Begin februari gaan we een weekend naar Oostenrijk met z’n allen. Zo leer je elkaar ook anders kennen en dat kan uiteindelijk binnen de lijnen ook weer belangrijk zijn.”
Welke rol speelt je assistent Ruud Schepers in het teamproces?
“Ruud is een positieve kerel, die mij prima aanvult op trainingsavonden en tijdens wedstrijden.
Meer dan ik staat hij tussen de jongens. Zo weet hij wat er speelt.
Daarnaast heeft hij meerwaarde met zijn achtergrond als loop- en hersteltrainer. Dat er steeds meer geblesseerde jongens terugkeerden, is mede aan zijn aansturing van de medische staf en zijn revalidatietrainingen te danken.
Ik ben dan ook blij dat ook Ruud zijn contract verlengd heeft.”